Bingöl’de Gassal Olmanın Hikayesi: Minenur Coşkun’un Sahipsiz Cenazelerle Mücadelesi
BİNGÖL’de aldığı eğitimle istekli olarak sahipsiz bayan cenazelerini yıkayan Minenur Coşkun (29), Bingöl Belediyesi Mezarlıklar Müdürlüğü’nde 2021’den bu yana hayatını kaybeden bayanları son seyahatine hazırlıyor. Mesleğinin son devirlerde bilinirliğinin arttığını söz eden Coşkun, “Dini eğitimimdeki hocamın vesilesiyle, istekli cenaze yıkamaya başladım. Sahipsiz cenazelerin yıkama hizmetini yaptım. 2021’de gassal olarak mesleğe başladım. Evvelce korkulacak bir meslekken, artık bedel verilen ve hayatın hakikatine açılan bir pencere haline geldi” dedi.
Bingöl Belediyesi Mezarlıklar Müdürlüğü’nde misyonlu gassallar, hayatını kaybeden insanları son seyahatlerine hazırlıyor. Cenaze süreçleri, 2 bayan ve 2 erkek gassalin çalıştığı Şehir Mezarlığı’ndaki Mezarlıklar Müdürlüğü binasında yapılıyor. Vazifeli gassallardan Abdulbasit Kırtay (54), gassallığa 13 yıl evvel başladığını belirterek, “Burada misyona başlamadan evvel öbür bir gassal hoca vardı. O buradan ayrılınca ben onun yerine geçtim ve 13 yıldır da burada gassallık misyonunu yapıyorum. İşe yeni başladığımda, birinci vakitler beni çok etkiliyordu. Daha sonra alışınca artık endişem da kalmadı ve bu işe alıştım. İstanbul’dan gelen bir cenaze beni çok etkilemişti. Daha evvel bize farklı bakıyorlardı. Son periyotlarda yayınlanan diziden sonra da beşerler sıkıntı bir iş yaptığımızı anladılar” tabirlerini kullandı.
‘SADECE BELEDİYE İŞÇİSİYLE DEFNETTİĞİMİZ ÇOK SAHİPSİZ CENAZE OLDU’
Daha evvel aldığı medrese eğitiminin akabinde istekli olarak bayan cenazelerini yıkayan, 2021 yılından bu yana da Mezarlıklar Müdürlüğü’nde misyon yapan Minenur Coşkun, “2021 yılında gassal olarak mesleğe başladım. Lider Erdal Arıkan Bey tarafından işe alındım. Daha evvel gassallıkla ilgili bir medrese eğitimi almıştım. Medrese eğitimimdeki hocamın vesilesiyle istekli cenaze yıkamaya başladım. İstanbul’dan belediye hizmetiyle uçağa yükleyip, Bingöl Belediyesi olarak havaalanından alarak, yalnızca belediye işçisiyle yıkayıp, defnettiğimiz çok sayıda sahipsiz cenaze oldu. Belediye Başkanlığı ismine, yaşlı ve bakıma muhtaç şahısların mesken paklığı ve bakımıyla ilgili hizmetlerimiz vardı. Bir gün, bir bayanın cenazesinin yıkanması gerektiği söylendi ve ben annemle birlikte o bayanın konutuna giderek hem meskenini hem de kendi vücudunu temizledik” diye konuştu.
‘GASSAL OLARAK TANINMAMAK, BAŞLANGIÇTA ZORLAYICIYDI’
Son devirlerde mesleğinin bilinirliğinin arttığını belirten Coşkun, şöyle konuştu:
“Covid-19 süreci, çok sancılı bir periyottu. Annenin evlattan, evladın anneden kaçtığı bir süreçti. Bu durumu hepimiz derinden hissettik. Covid süreci hakikaten şiddetli bir süreçti. Sonrasında sarsıntıyla karşılaştık. Adıyaman’dan gelen bir cenaze beni çok etkilemişti. O cenazeyi yıkayamamıştım. Dokunmaya kıyamamıştım. Bayanın hayat kıssasını dinlediğimde, 3 çocuk annesi bir hanımefendi olduğunu öğrendim. Eşi ve çocuklarıyla birlikte boğularak vefat etmişti. Orada gördüğüm manzara, anlatılamayacak kadar farklıydı, beni derinden etkiledi. Gassallığın sahiden yaralarla dolu olduğunu, aile efradının da orada çektiği eziyetleri görmek çok acı veriyor. Her gün insanların sevdiğini defnettiğini görmek, çok güç bir durum. En sevdiklerimden biri olan halamı yıkamak da benim için şiddetli bir süreçti. Halam, Bayburt’ta üniversite okuduğum sırada vefat etti. Ona yetişememenin acısını çok çektim. Gassal olmanın bende bıraktığı izlenim, hayatla alakalı soruları beraberinde getiriyor. Gassal olarak tanınmamak, başlangıçta zorlayıcıydı. Mesleğimizi anlatırken ‘Ben gassalım’ dediğimde, beşerler ‘O nedir?’ diye soruyordu. Gassal dizisinden evvel, ‘Ölü yıkıyorum’ dediğimde beşerler huzursuz oluyordu. Lakin diziden sonra, bu meslek biraz olağanlaştı. Evvelden korkulacak bir meslekken, artık bedel verilen ve hayatın hakikatine açılan bir pencere haline geldi.”
