Akhisar’da İşten Çıkarma Krizi
Haber: TENZİLE AŞÇI Kamera: AKIN KÜÇÜKKURT
(MANİSA) – Manisa Akhisar’da faaliyet gösteren TYH Milletlerarası Dokuma Pazarlama A.Ş’nin işten çıkardığı Berrin Çiçek, ANKA Haber Ajansı’na “Bize palavra söylediler. ‘İlaçlama yapacağız, dolaplarınızı boşaltın’ dediler. Beşerler servislerine binip daha organize endüstriden çıkmadan iletiler yağmaya başladı ‘İş akdinize son verildi’ diye” halinde konuştu.
DİSK’e bağlı Tekstil-İş sendikasının yaklaşık 9 aydır örgütlenme faaliyeti yürüttüğü Manisa Akhisar’daki TYH Memleketler arası Dokuma Pazarlama A.Ş’den çıkarılan personeller bugün fabrika önünde hareket yaptı.
Yaklaşık 9 aylık süreçte 700’e yakın çalışanın çıkarıldığı fabrikada, çıkarılanlardan kimilerinin işten çıkarma kodlarının da değiştirilerek ‘işsizlik maaşından yararlanma haklarının önünün kapatıldığı’ sav edildi.
Yaşadıkları sürece ait ANKA Haber Ajansı’na konuşan işten çıkarılan çalışanlar, ihaklarını talep etti.
Demirbaş: “Kod4’ten çıkarılacağımız söylendi daha sonra değişiklik yapıldı”
İşsizlik maaşı almalarının engellendiğini söz eden Firdevs Demirbaş, şunları söyledi:
“Sendikaya üye olduğumuz için işten çıkarıldık. Bizim isteğimiz yalnızca anayasal haklarımızı alabilmekti. Yaklaşık 280 kişi, dokumacılık bölümünde yaşanan sakinlik mazeretiyle 20 Aralık’ta işten çıkarıldık. Bizi buradan çıkarırken Kod4’ten çıkarılacağımız söylendi daha sonra değişiklik yapıldı ve Kod22’den çıkarıldık. Kod4’ten çıkarılmış olsaydık işsizlik maaşı alabilecektik. Kod22’den çıkarılınca işsizlik maaşı alamıyoruz. Biz burada sendikal aksiyonlar yaptık. Ustalarımız bu hususta bize baskılar yaptılar. Ustalarımız tarafından mobbing yapıldı. Sonunda da işten çıkarıldık. Biz sendika buraya girsin istiyoruz. Biz çıkarıldık lakin burada çalışan yüzlerce arkadaşımız var. Sendika buraya girebilsin ve herkes haklarını alabilsin.”
Çiçek: “9 yıl emek verdim ben. Bunun için mi emek verdim ben?”
Çalıştıkları müddet boyunca baskı ve mobbinglere maruz kaldıklarını söz eden ve fabrikada 9 yıl çalışan Berrin Çiçek, şunları anlattı:
“Burada hoş güzel çalışırken, full mesai çalışırken yalnızca sendika istediğimiz için, yalnızca sendikayı getirmemek için bu türlü bir şeye başvurdular. İçeride devamlı bir mobbing vardı. İçerideki en büyük sıkıntımız müsaade almaktı. Ustabaşılarımız süründürüyorlardı. Biz meyyit değiliz, android değiliz. Dışarıda da bir hayatımız var. Dışarıda işlerimiz oluyordu. Müsaadesi bile süründürerek veriyorlardı. Maaşlarımız minimum fiyat. Ben 9 yıllık elemandım, minimum fiyat alıyordum. 11 yıllık geçmişi olan bir fabrikada ben 9 yıllık mensubuyken artık sendikalı olmalıyız dedik. Anayasal hakkımızı kullanmak istediğimiz için bir gecede iletilerle işten çıkarıldık. ve bize palavra söylediler. ‘İlaçlama yapacağız, dolaplarınızı boşaltın’ dediler. Beşerler servislerine binip daha organize endüstriden çıkmadan iletiler yağmaya başladı ‘İş akdinize son verildi’ diye. Bizim firma yetkililerinden talebimiz, anayasal hakkımız. Öbür hiçbir şey istemiyoruz. Biz Akhisar’da 11 yıldır Mehmet Kaya’ya elimizden gelen dayanağı verdik. Onun da bize anayasal hakkımızı vermesini istiyoruz. Kendisi bizi çıkarmış olmasına karşın işsizlik maaşımızı dahi engellediler. 9 yıl emek verdim ben. Bunun için mi emek verdim? Sendikalı olmak da işsizlik maaşı almak da benim anayasal hakkım. Biz servet düşmanı değiliz. Yalnızca anayasal hakkımızı istedik.”
Dalbudak: “Hakkımızı aradık diye işten çıkarıldık”
TYH’de 7 yıl çalışan Fatma Dalbudak da çalıştıkları sürece baskılara maruz kaldıklarını söyleyerek, şöyle konuştu:
“Biz işe girdiğimizde çok memnunduk. Son 2 yıldır bize çok baskı yapılıyor. Makinelerimizde ışıklar var. Kırmızı, mavi ve yeşil. Şayet kırmızı yanarsa hepsi başımıza üşüşüyor ‘Neden kırmızı’ diye. Bunlar daima mobbing. En düşük performans kırmızı oluyor. Sayı çıkartacaksınız diye başımızda dikiliyorlardı. ‘Şu kadar saniyede şu işi yapmak zorundasınız’ diyorlardı. İşten çıkarılma nedenimiz, sendikal çabamız. Biz her akşam işten çıktıktan sonra aksiyon yapıyorduk ‘sendikal hakkımız engellenemez’ diye. Onlar çimlere su saldılar. Biz servislere binmedik, servisleri götürdüler, bizler burada kaldık. Sonra bizi odaya çağırdılar. Biz mesai saati bittikten sonra fabrikada kalmışız ve cürmümüz buymuş. Tutanak tuttular. Biz imzalamadık. Ondan sonra bizi bellediler. Sonunda işten çıkarttılar. Hakkımızı aradık diye işten çıkarıldık. Biz mahkemeye verdik. Mahkemeye verenlerin kodlarını değiştirdiler ve işsizlik parası almamızı bile engellediler. Kod22 demek, biz kendimiz isteyerek işsizlik ve kıdem hakkımızdan vazgeçiyoruz demek. Devletin bize verdiği işsizlik parasını bile bize vermemek için direniyorlar. İnsanları düzgünce muhtaç ediyorlar. Yılbaşına 10 gün kala bizi işsiz bıraktılar.”
